Good Morning

صبـــــــــح بخیـــــــــــر ای آب ای آفتـــــــــاب ای آســــــــــــمان

صبـــــــــح بخیـــــــــــر ای شکـــوفه ی شــــکفته ی یک کهکشـــان

صبـــــــــح بخیـــــــــــر ای گــــل، معنای طـــــراوت یک بوســـــتان

بیا پنجره را به روی شادی باز کن

روز را با غنچه ها با لبخندی آغاز کن

            

    در گشا و صبح را تقدیم چشمانت بکن

                    با نسیم درلابه لای لاله ها پرواز کن

پر طراوت مهربان و گرم باش

شعر احساس را برای یاس ها در ساز کن

                 

     عطر گل را بر رخ پروانه ها و دشت پاش

                      شانه زن گیسوی خورشید، صورتش مه ناز کن

لحظه های شور و شادی در جهان پایند ه کن

روزها ازغم تهی و چهره ات دلباز کن

                  

   مثل باران تازه و خوش رنگ باش

                     بر رخ مریم ببار و صورتش مهناز کن

 آسمان را در دفترم 
خوش رنگ ترین آبی نگاشتم
 اما نمی دانم آن را در کدام
روز یا ساعت جا گذاشتم؟!
گه گاه احساسی مرا می خواند 
 دفترم همین نزدیکی ست
مدتی پرسه زنان 
خسته و نالان
به دنبالش گشتم 
اما دفترم که به انتظار 
دیدار بود کجا رفته؟
نمی دانم ؟! ...
 
ادامه شعر در کتاب لبخند آفتاب
شاعر و نویسنده : مریم رضاپور دزفولی

لحظه ای که غمگینی

به چشم های ستاره

به صورت زیبای خورشید

نگاه کن

و هنگامی که شادی

به دست های سرمازده ی کودکی

بی پناه نگاه کن

 باز به آواز بی خاطره

پیرمردی تنگ دست گوش بده

دوباره قلبت را به آسمان پیوند بده

همیشه امید را در قلبت زنده نگه دار

با شادی همسفر و هم پرواز باش

و با دستانت قفس تاریک گنجشک

تنها را باز کن تا شادمانه سرود پرواز

را به زیبایی آواز نوازنده ی

عاشق سر دهد

گذشته، هنگامی که سپری شد افسوسش را نخوریم 

بیا از آن یاد بگیریم تا بهتر باشیم

 زمان حال بهترین فرصت برای حیات دوباره است…

تا در آن بتوان بهتر زیست و بهتر دید

نغمه هایی که شنیده نشده بودند را شنید

نقش های زیبایی را که از یاد رفته بودند، دوباره دید

لبخند هایی که از روی صورت پاک شده بودند،

دوباره بر چهره نمایان کرد

و بر تخته ای در کلاس مدرسه ای نوشت :

( تا شقایق هست زندگی باید کرد. )