Photo design by: Maryam Rezapour Dezfouli
می شود از سیاهی گذر کرد
لحظه ها را دوباره سحر کرد
می شود صاحب بال و پر شد
با دوبال امید همسفر شد
می شود در خزان عشق را دید
یک گل دل از او عاشقانه چید
می شود سایه ها را نفس داد
اسم حامی و فریاد رس داد
می شود خسته ها را صدا کرد
خانه ها را به رنگ صفا کرد
می شود مشق شب را ورق زد
آسمان را به رنگ فلق زد
می شود اشکی از گونه برداشت
شاخه ای گل برای خدا کاشت
شاعر و نویسنده : مریم رضاپور دزفولی
عید با ماه بر آسمان آرزوهایم می درخشد
پرتویی از نور را چه مهربان می بخشد
از شوق شادی لبخند بر لبانم پیدا می شود
او یک سبد مهربانی در کنار هر روزم می نهد
ای پدر مهربان من
ای چراغ شب های تار من
صدایت سرود عاشقانه دارد
نگاهت چه بسیار ماه و ستاره دارد
دو چشمم برایت بی تاب و بی قرار است
نگاهم شب و روز در حال انتظار است
خانه ام بی تو بی نور و بی صفا شد
همیشه نبودت یک آه بی صدا شد
مثل ستاره هر شب پر نور و مهربانی
همیشه از محبت خوش قلب مثل ماهی