(( به نام خدایی که در این نزدیکی ست ))

خدایا برصورت آینه زیبا تویی

در نقش خوش جهان پیدا تویی

آرامش جان خود را می خواهم

آرامش جان من تنها تویی

کتاب لبخند آفتاب

سروده ی مریم رضاپوردزفولی

                     

می شود …

می شود از سیاهی گذر کرد

لحظه ها را دوباره سحر کرد

می شود صاحب بال و پر شد

با دوبال امید همسفر شد

می شود در خزان عشق را دید

یک گل دل از او عاشقانه چید

می شود سایه ها را نفس داد

اسم حامی و فریاد رس داد

می شود خسته ها را صدا کرد

خانه ها را به رنگ صفا کرد

می شود مشق شب را ورق زد

آسمان را به رنگ فلق زد

می شود اشکی از گونه برداشت

شاخه ای گل برای خدا کاشت

شاعر و نویسنده : مریم رضاپور دزفولی

با نگاه آفتابی و مهربان

دستان پر از نیاز بر آسمان

با امیدی سرشار از حس طلوع

تمنای پرواز شعر شروع

شادمانه در می گشایم روی بهار

حسی از بودن صبح می شود همجوار

باز می آید بهار در باغچه ها

نقش لبخند می زند بر غنچه ها

موسم شادی گل آغاز شد

فصل فصل نغمه و پرواز شد

 

 

عید با ماه بر آسمان آرزوهایم می درخشد

 پرتویی از نور را چه مهربان می بخشد

از شوق شادی لبخند بر لبانم پیدا می شود

او یک سبد مهربانی در کنار هر روزم می نهد

  ای پدر مهربان من

             ای چراغ شب های تار من

            صدایت سرود عاشقانه دارد 

            نگاهت چه بسیار ماه و ستاره دارد

            دو چشمم برایت بی تاب و بی قرار است 

            نگاهم شب و روز در حال انتظار است

            خانه ام بی تو بی نور و بی صفا شد

           همیشه نبودت یک آه بی صدا شد

           مثل ستاره هر شب پر نور و مهربانی

           همیشه از محبت خوش قلب مثل ماهی

                 

چشم انتظار سحر نشسته ام نمی دانم از کدام راه پر پیچ و خم یا ساده ی زندگی عبور خواهد کرد اما باور دارم روزی خواهد رسید … ادامه شعر در کتاب لبخند آفتاب شاعر و نویسنده : مریم رضاپوردزفولی

زندگی با نفس ثانیه ها جاریست
در سبزی احساس ها با رویش گل یاس ها جاریست
زندگی در لحظه هایی سپید
در بیکرانه ی امید جاریست
زندگی با آفتابی ترین لبخند ها جاریست

 

Good Morning

بیا پنجره را به روی شادی باز کن

روز را با غنچه ها با لبخندی آغاز کن

                   در گشا و صبح را تقدیم چشمانت بکن

                    با نسیم در لابه لای لاله ها پرواز کن

پر طراوت مهربان و گرم باش

شعر احساس را برای یاس ها در ساز کن

                       عطر گل را بر رخ پروانه ها و دشت پاش

                      شانه زن گیسوی خورشید ،صورتش مه ناز کن

لحظه های شور و شادی در جهان پایند ه کن

روز ها از غم تهی و چهره ات دلباز کن

                      مثل باران تازه و خوش رنگ باش

                      بر رخ مریم ببار و صورتش مهناز کن

 

 

آفریدگار زمین و آسمان ها

هستی را از برگ تا کهکشان ها

بر چشم های مشتاق جویندگان

بی تاب و بی تاب و بی تاب

چه زیبا و حیرت آور به تصویر در آورد